Çok uzun süre oldu değil mi arkadaşlar yazmayalı...
Malum sınav dönemindeyiz şimdi bu konuya girmeyim hiç bu gece küfür etmek istemiyorum şöyle edepli adaplı bir yazı olsun istiyorum...
Şaşırdınız mı küfürsüz deyince...
Çok garip hisler içindeyim arkadaşlar bu sefer gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum...
Uzun süredir sevmekten korkan bir insandım biliyorsunuz...
Hayatta değer verecek hiçbir şeyim hiçbir kimsem kalmamıştı...
Bazı üçüncü sınıf karaktersizler benden bazı duygularımı çalıp gitmişti ama bu aralar neler hissettiğimin farkında değilim...
Ama biliyorum az çok ne olduğunu biri var böyle yavaş yavaş içime işleyen ve bundan haberi olmayan biri var..!
Uzun süredir platonikte olsa hissetmediğim duyguları tekrar hissetmeye başladım ama hala korkuyorum...!
Aşka inancını güvenini kaybetmiş biriyim keza o da öyle...
Ve biliyorum ki iki yaralı kalp bir sağlam kalp eder...
Ama işte olmuyor be korkuyorum!!!
Onu kaybetmekten korkuyorum çünkü o beni seviyor sevdiği biriyim bunu biliyorum ama işte anlayın yaa...
Ya olmazsa sen benim arkadaşımsın derse diye bir durum var!!!
Geçenlerde anladım aşk denilen şeyi sil baştan yaşamaya başlamışım bir baktım resmine içimden dedim ne güzel gülüyorsun...
Gülüşlerini kaybetmek istemiyorum ama ya bir gün onu başka biriyle görürsem diye korkuyorum..!
Korkular sardı her bir yanımı ben bir garip oldum arkadaşlar...
Ve kalbim her zamankinden farklı atıyor...
Ve şiirlerimde tek tek onun adı yazıyor
Sanırım ben aşığım arkadaşlar...
Herkese akıl verirken burada çok büyük bir arafa düştüm...
Yardım edin be dostlar..!
Yorumlarınızı beklerim arkadaşlar...
YanıtlaSilKorkunun ecele faydası aşktır.
YanıtlaSil