Bizim en büyük yalnızlığımız yalnız kalamamamız..!

Merhaba uzun zaman oldu bayadır yazmıyorum bu aralar biraz uzaklaştım buralardan...

İnsan bazen kendini öyle çok yalnız hissediyor ki sanki şu koskoca evrende yaşayan tek insan kendiymiş gibi oluyor.
Şu sıralar böyle amansız bir yalnızlık içindeyim...

Sanki beni anlayabilecek hiçbir kimse kalmamış bu dünya üzerinde bu duyguyu yaşamayanınız var mı?

Bence yaşamalısınız kesinlikle kötü bir duygu olsa da insana müthiş bir tecrübe oluyor...
Tabi her tecrübe gibi bununda ağır ve acı yaptırımları illaki olacak.
Şimdi ben böyle diyorum ya siz beni asosyal biri falan sanacaksınız ama aslında hiç alakam yoktur yani.
Benim çok arkadaşım vardır yeter ki menfaatleri olsun üzerimde...
Şimdi gençler gibi (ergen kelimesini kullanmaya karşıyım) böyle saçmasapan tavırlara girip aforizmalar yazmayacağım size.
Yalnızlık üzerinde çok duran biriyim bilirsiniz. Bu konuda dünyadaki sayılı profesörlerden biriyim.
Şimdi diyeceklerim aslında pek bilinmeyen şeyler de değil.
Bizim en büyük yalnızlığımız yalnız kalamamamız..!
Evet başta anlaşılması zor bir söz ama aynen bu dediğim gibi...
Yalnız kalıp kendimizi içimizde ki o sesi dinleyemiyoruz.
Bulunduğumuz çevrelerin baskısı ve asimilesi altında ezilmiş karakteri bastırılmış ve o çevrenin asalak bir yapısı haline gelen toplumsal bağımlılar oluyoruz.
Ve bu toplumsal bağımlılık çok pis birşey.
Bizi bizden uzaklaştırıp bizi başkalaştırıyor bize devamlı bir yere ait olma duygusu yerleştirip aynı zamanda bizi kendimize veya herhangi birşeye ait olmamızı sağlayan hislerimizi kökünden kopartıp atıyor.
Yani aslında bu hayatın yaptığı basit oyunlardan biri.
Bize ruhsal hafıza kaybı yaşattırıyor ama normal bir hafıza kaybından çok farklı ruhsal yapımız karakterimiz sadece geçmişi değil geleceği de barındırır. işte bundandır ki yalnız kalamazsak toplumsal bir bağımlı olur ve bu ruhsal hafıza kaybını yaşarız...
Hafızanın canlanması dinç kalabilmesi için omega vitaminleri ne kadar gerekliyse ruhumuzun bu hafıza kaybını yaşamaması için de belli dönemlerde bir yalnızlık yaşaması gereklidir.
Ama tabi ki herşeyin fazlası zarar...
Yalnızlık aşkla meşkle yok romantizimle alakalı birşey değildir.
Yalnız kalabilmek iyi birşey olmadığı gibi kötü birşey de değildir.
Gençler gibi yalnızlığımla mutluyum yalnızlık erdemliktir gibi aforizmalar yazmaya hiç niyetim yok...
Gerçekçi olalım uzun bir süredir bu yalnızlığı çok iyi yaşadım ama bu durum biraz fazla sürdü sanırım.
Evet yalnızız tamam dostlarımız var arkadaşlarımız var belkide şu saatte bile bir telefon edip dışarı çıkıp gezeceğiniz birileri var ama yalnızım diyorsanız ve bir eksiklik herhangi bir eksiklik hissediyorsanız yalnızsınız arkadaş ve yalnız olup yalnızlığıyla mutlu olduğunu söyleyenler var ya işte onlara çok güzel hareketler çekmek istiyorum.
Hadi bakalım şimdi yalnız olanlar şunu yüksek sesle tekrar edin :
Yalnızım mutlu değilim olmamıda gerektiren birşey yok yalnızlıkla mutlu olmak koca bir yalan.
Hayat acımasız ve gerçeklere göre devam ediyor. 
Ve biz yalnızlar yalnız olduğumuz için değil hayatın bu gerçeklerini bildiğimiz için ve ona göre hakettiğimizi yaşadığımız için içimiz rahat ve mutluyuz.
Geceniz güzel olsun beyler bayanlar.
Not: Sevdiğiniz insanlara hep gülün çünkü ; 'Hayatta herşey unutulur ama hafızana kazınan gülüşler asla...'